وقتی به تن لباس سیاه عزا کنی

دل را به ماتمی ابدی مبتلا کنی

عالم تمام جامه ی ماتم به تن کنند

وقتی لوای خیمه ی ماتم به پا کنی

گویی حسین و یکسره اشکت روان شود

شاید که حق مطلب آن را ادا کنی

از نای خسته ی تو نوای حزین رسد

ذکر از شهید تشنه لب نینوا کنی

این عزت حسینی تو جاودانه باد

تا آنکه زنده یاد عزیز خدا کنی

یار بلا کشیده حسین است و با غمش

سینه سپر به غربت و رنج و بلا کنی

یا صاحب الزمان چه شود از کرامتت

مارا مقیم یک سحر کربلا کنی ؟

وقتی طواف مرقد شش گوشه می کنی

تنها دعای ماست که ما را دعا کنی

دل را باید به دلبر داد ، به دنیا نباید بفروشیم.

مومن با نماز و روزه و عباداتی که انجام می دهد به خدا می گوید که

گرچه در طریق تو فشار زیادی به من وارد می شود و درد می کشم

ولی با وجود همه اینها باز هم خواهان توأم

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

یکی از بازاریان  که از شاگردان مرحوم شاه آبادی [استاد اخلاق و عرفان امام خميني] بود، نقل می کرد که ایشان، یک شب در یکی از سخنرانی هایشان، با ناراحتی اظهار داشتند:

"چرا افرادی که در اطراف ایشان هستند، حرکتی از خود در جنبه های معنوی نشان نمی دهند؟

می فرمودند :آخر، مگر شماها نمی خواهید آدم شوید؟ اگر نمی خواهید من این قدر به زحمت نیفتم"

همین فرد می گوید:

بعد از منبر، ما چند نفر خدمت ایشان رفتیم و گفتیم که آقا ما می خواهیم آدم بشویم. چه کنیم؟

ایشان فرمودند: من به شما سه دستور می دهم، عمل کنید، و اگر نتیجه دیدید، آن وقت بیایید تا برنامه را ادامه دهیم.

سه دستور ایشان چنین بود:

1. مقید باشید نماز را در اول وقتش اقامه کنید. هر کجا باشید و دیدید صدای اذان بلند شد، دست از کارتان بکشید و نماز را اقامه کنید و حتی المقدور هم سعی کنید به جماعت خوانده شود.

2. در کاسبی تان انصاف به خرج دهید، و واقعا" اقل منفعتی را که می توانید، همان را در نظر بگیرید . در معاملات، چشم هایتان را ببندید و بین دوست و آشنا و غریبه و شهری و غیر شهری فرق نگذارید. همان اقل منفعت در نظرتان باشد.

 3. از نظر خمس ، گر چه می توانید برای ادای آن تا سال صبر کنید و امام معصوم علیه السلام به شما مهلت داده اند، اما شما ماه به ماه حق و حقوق الهی را ادا کنید.

همین فرد می افزاید: من دستورات ایشان را که از ماه رجب شنیده بودم، اجرا کردم تا به ماه رمضان رسید. قبل از ماه رمضان در بازار پاچنار می آمدم که، صدای اذان بلند شد. خود را به مسجد نایب رساندم و پشت سر مرحوم حجت الاسلام سید عباس آیت الله زاده مشغول نماز شدم.

در نماز دیدم که ایشان گاهی تشریف دارند و گاهی ندارند. در قرائت نیستند ولی در سجده و رکوع هستند. پس از نماز به ایشان عرض کردم: شما در حال نماز کجا تشریف داشتید؟ نبودید.

ایشان متحیر شد. تعجب کرد و فرمود که معذرت می خواهم. من از مسجد و منزل ناراحت شدم، لذا در نماز، گاهی می رفتم دنبال آن اوقات تلخی و بعد از مدتی، متوجه می شدم و بر می گشتم.

این اولین مشاهده ی من بود که در اثر دستورات آیه الله شاه آبادی برایم حاصل شده بود. در اثر دو ماه و نیم التزام من به این سه دستور، دید ما باز شد و برنامه را هم چنان ادامه دادم که مشاهدات بعدی من، دیگر قابل بیان نیست

[آثار و بركات نماز اول وقت صفحه 70]

ای صبح آرزو
ای نغمه سرور
در دیدگان ما، برق امید توست
ای غایب از نظر
در قلب‏های خسته ما
مایه اُمید
اکسیر مهر توست
شوق وصال در دل ما موج می‏زند
ای شوق آشکار
این رسم عاشقانه ما در فراق توست
کز رحمت خدای
دیدار آفتاب تو را آرزو کنیم

فیض کاشانى

الا یا ایها المهدى، مدام الوصل ناولها

که در دوران هجرانت بسى افتاد مشکلها

 صبا از نکهت کویت نسیمى سوى ما آورد

ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در دلها

 چو نور مهر تو تابید در دلهاى مشتاقان

ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها

 دل بى‏بهره از مهرت، حقیقت را کجا یابد

حق از آیینه رویت، تجلى کرد بر دلها

 به کوى خود نشانى ده که شوق تو محبان را

ز تقوا داد زاد ره، ز طاعت بست محملها

 به حق سجاده تزیین کن، مَهِل محراب و منبر را

که دیوان فلک صورت، از آن سازند محفلها

 شب تاریک و بیم موج و گردابى چنین هایل

ز غرقاب فراق خود رهى بنما به ساحلها

 اگر دانستمى کویت، به سر مى‏آمدم سویت

خوشا گر بودمى آگه، ز راه و رسم منزلها

 چو بینى حجت حق را، به پایش جان فشان اى فیض!

متى ما تلق من تهوى، دع الدنیا و اهملها

عطار نیشابورى

صد هزاران اولیا، روى زمین
 از خدا خواهند مهدى را یقین
 یا الاهى، مهدیم، از غیب آر
تا جهان عدل گردد آشکار
 مهدى هادیست تاج اتقیا
بهترین خلق برج اولیا
 اى ولاى تو معین آمده
بر دل و جانها همه روشن شده
 اى تو ختم اولیاى این زمان
وز همه معنى نهانى، جان جان
 اى تو هم پیدا و پنهان آمده
بنده ?عطارت? ثناخوان آمده

فخرالدین عراقى

نگارا! جسمت از جان آفریدند
ز کفر زلفت ایمان آفریدند
 جمال یوسف مصرى شنیدى؟
تو را خوبى دو چندان آفریدند
 ز باغ عارضت یک گل بچیدند
بهشت جاودان زان آفریدند
 غبارى از سر کوى تو برخاست
وزان خاک، آب حیوان آفریدند
 غمت خون دل صاحبدلان ریخت
وزان خون، لعل و مرجان آفریدند
 سراپایم فدایت باد و جان هم
که سر تا پایت از جان آفریدند
 ندانم با تو یک دم چون توان بود؟
که صد دیوت نگهبان آفریدند
 دمادم چند نوشم دُرد دردت؟
مرا خود مست و حیران آفریدند
 ز عشق تو عراقى را دمى هست
کزان دم روى انسان آفریدند

محمدعلى‏مجاهدى (پروانه)

اگر سپیده بیاید...
 کلیم را چه نیازى که دل به طور دهد
 به طور جلوه فروشد دلى که نور دهد
 
 سپهر حلقه به گوش کسى که همچو کلیم
 ز نور خویش فروغى به شمع طور دهد
 
 نوشته‏اند به سنگ مزار زنده‏دلان
 که حرف مرده‏دلان بوى خاک گور دهد
 
 به جز ?دعاى قدح? و رد ما نمى‏گردد
 اگر پیاله صلاى ?هوالغفور? دهد
 
 کجاست پیر صفا مشرب خداجویى
 که مثل آینه ما را ز خود عبور دهد
 
 زمانه در تب شب این قدر نمى‏سوزد
 به آفتاب اگر فرصت ظهور دهد
 
 صبا به گلنفسیهاى من برد حسرت
 اگر به من نفسى رخصت حضور دهد
 
 از آن به دیده نمناک من نمى‏آید
 که بوى دربدرى خانه نمور دهد
 
 اگر سپیده بیاید دو چشم منتظرم
 به دست  هر مژه آیینه بلور دهد

حافظ شیرازی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

 دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

 دایم گل این بستان شاداب نمی​ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی 

دیشب گله زلفش با باد همی​کردم

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی 

صد باد صبا این جا با سلسله می​رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

 مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

 یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

 ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

 ای درد توام درمان در بستر ناکامی

و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

 در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی 

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست

کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

 زین دایره مینا خونین جگرم می ده

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی 

مـــــــولا جان!

تسبیحی بافته ام،

نه از سنگـــــــ....

نه از چوبــــــــ....

نه از مرواریــــــــد...

بلور اشکـــــــهایم

را به نخ کشیده ام

 تا برای ظهورتـــــــان دعا کنم...

خدایـــا دلــــــم بـــاز امشب گــــــرفته.!!

   بیــــــا تا کمی با تـــو صـــــحبت کنـــم...

    خدایـــا فقــــط با تـــو قسمت کنم..!

    خدایـــــا بیــا پشت آن پنــجــره..

   که وا می شود رو به ســــــوی دلــــــــم!!

     بیـــا پــــرده ها را کنـــاری بزن...

        که نــــــورت بتــابد به روی دلـــــــم!!!

         خدایـــا کمـــک کـــن :

    که پـــروانه ی شعر من جــــان بگیرد...

           کمی هم به فـــــکر دلـــــــم باش...

       مبـــادا بمیـــرد...!!!

    خــــدایــا دلــــــم را

     که هر شب نــفس می کشـــد در هوایـــــت...

  اگر چه شــــــکســــــته!!!

  شبــــی می فرســــتم بــرایــت...!!!

خدایا خیلی دلم گرفته دیگر از تکرار ملال آور روزها خسته شده ام 

خدایا تو خود میدانی که برای من که همیشه باتو زندگی کرده ام

این سیر تکراری روزگار که ناخواسته مرا به کام خود می برد

چقدر ملال آور و خسته کننده است .

خدایا می ترسم که اگر به منوال پیش برود ،

دیگرشعله های عشق تو دروجود من بی فروغ و بی فروغ ترشود

تاجایی که دیگر نه اشتیاقی برای پرواز داشته باشم و نه امیدی به رهایی

 پس ای خدای مهربان مرا از این تکرار و یکنواختی

که همه روزهای مرا فراگرفته است نجات بده.

 خدایا به من اشتیاقی ده

تا قادر به دیدن شکوهت درزیبایی گل ها باشم

خدایا به من عشقی ده که روز به روز به تو نزدیک تر شوم.

جمله جمله نه ! واژه واژه تو را
ای سفر کرده گفتگو کردیم
کوچه کوچه نه ! خانه خانه تو را
سالیانی است جستجو کردیم
سوره سوره نه ! آیه آیه تو را
در مناجات آرزو کردیم
جمعه جمعه نه ! لحظه لحظه تو را
ندبه کردیم و های و هو کردیم

كى رفته‏اى ز دل، كه تمنا كنم تو را؟!           

كى بوده‏اى نهفته، كه پیدا كنم تو را ؟!

غیبت نكرده‏اى، كه شوم طالب حضور            

  پنهان نگشته‏اى، كه هویدا كنم تو را

با صدهزار جلوه برون آمدى، که من                 

 با صدهزار دیده  تماشا كنم تو را

بالاى خود در آینه چشم من   ببین               

       تا با خبر ز عالم  بالا كنم  تو  را

مستانه كاش! در حرم و دیر بگذرى             

      تا قبله‏گاه مؤمن و ترسا كنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من        

        چندین هزار سلسله در پا كنم تو را!

طوبى و سدره، گره قیامت به من دهند         

     یك جا فداى قامت رعنا كنم  تو   را

زیبا شود به كارگر عشق، كار من          

        هر گه نظر به صورت زیبا كنم تو را

 از حضرت امام جعفر صادق ‌( ع ) روايت شده است كه فرمود :

چون شب جمعه مي شود فرود مي آيند ملائكه از آسمان به عدد ذرّه ها، و در دستهاي آنها قلمها از طلا و كاغذ ها از نقره هست و تا شب شنبه چيزي را بجز صلوات برمحمّد وآل محمّد صلي الله عليه و آله نمي نويسند. پس در آن شب و روز بسيار صلوات فرستيد و بعد از آن حضرت فرمود : از جمله سنتها آن است كه در هر جمعه هزار مرتبه و در ساير ايام صد مرتبه بر آن حضرت و اهل بيت او صلوات فرستاده شود و همچنين در فقه الرّضا عليه السّلام روايت شده است كه بسيار صلوات فرست بر رسول الله صلّ الله عليه و اله در شب جمعه و روز جمعه، واگر تواني كه هزار مرتبه فرستي فضل درآن خوا هد بود .

« اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم »

آیت الله بهجت (ره):

از ما، عمل چندانی نخواسته اند!

مهم تر از عمل کردن، "عمل نکردن" است!

تقوا یعنی "عمل گناه را مرتکب نشدن!

همه میپرسند چه کار کنیم؟

من میگویم: بگویید چه کار نکنیم؟

و پاسخ اینست:

گــــــــنــــــــــــاه نــــکــنــیــد.

شاه کلید اصلی رابطه با خدا " گــنــاه نــکــردن " است.

چون شیطان به طور مداوم در میان آدمیزادگان به ایجاد وسوسه می‌پردازد و به صورت مستمر فساد و گمراهی را منتشر می‌سازد ، لذا بر پیروان حق و حقیقت لازم است آنان نیز به طور مستمر به تبلیغ و نشر حق بپردازند و در توسعه و گسترش آن بی تفاوت و ساکت نمانند .

لطفا به ادامه مطلب بروید

ادامه ي مطلب ...

چگونه پسر عبدالباسط محب حضرت علی (ع) گردید؟

قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: بنا به روایات رسیده در هنگام عبور از پل صراط افراد در چند ایستگاه مورد پرسش و پاسخ قرار می گیرند و یکی از این ایستگاه های، ایستگاه پذیرش ولایت علی (ع) می باشد، به نحوی که در این باب ماجراهای شگفتی نقل شده است که شاید ذکر تنها یک نمونه از آن، خالی از لطف نباشد.

عبدالباسط از قاریان معروف قرآن، و استاد قاریان (متوفای سال 1367 ش، دهم آذر) از اهالی مصر بود، که در 61 سالگی از دنیا رفت. همه ما از صوت دلنشین او به ویژه تلاوت آیه:«لو اَنزلنا هذا القُرآن علی جَبَلٍ لَرَأیتَهُ خاشِعاً...؛» (حشر، آیه 59)توسط او اگاهی داریم که این آیات را در آن هنگام که به دعوت شیعیان (در سال 1330 ش) به کاظمین رفته بود، در صحن و سرای امام کاظم (ع) و امام جواد (ع) تلاوت کرد.

پسر عبدالباسط پس از فوت پدر، چند بار پدر را در عالم خواب دید، که از رؤیاهای صادقه است. عبدالباسط خطاب به پسر گفت:

نگران من نباش، قرآن مرا از رفتن به جهنم حفظ کرد. ولی برای عبور از پل صراط تا به بهشت برسم، مرا در آستانه پل صراط متوقف کرده اند و می گویند نیاز به ولایت امیرمؤمنان علی (ع) دارد ، از تو پسرم می خواهم که به نجف اشرف سفر کنی، به محضر مراجع و علما برو، از آن ها بخواه که تذکره عبور از پل صراط از مولی علی (ع) برایم بگیرند، که همان تذکره ولایت است.»

پسر عبدالباسط به این دستور عمل کرده، و به نجف اشرف مسافرت نموده و به زیارت مرقد منور امام علی (ع) ره سپار می گردد و پس از توسل، به محضر مراجع وقت رفته و ماجرای خوابش را تعریف نموده و از آن ها می خواهد تا این تذکره را از امیرمؤمنان علی (ع) بگیرند، و به قولی همین پسر عبدالباسط در پی خوابی که می بیند در زمره ی محبیت اهل البیت قرار گرفته و شیعه می شود.

منابع:1- محمدی اشتهاردی، محمد. سیری در سیرت پیشوایان، قم: موعود اسلام، 1384.
2- روزنامه کیهان، مورخه 11/10/1379، ص6؛ به نقل از خطیب معروف قم سید عادل علوی

آزمـودم دل خــود را بــه هـزاران شیـوه ؛

  هیــــچ چیز جز یـاد خــــــدا شـادش نـــکرد ...

♥♥ ♥♥ ♥♥خــدایا دوســـتت دارم♥♥ ♥♥ ♥♥

بر عید غدیر عید اکبر صلوات

 بر چهره ی نورانی حیدر صلوات

بر فاطمه این عید هزاران تبریک

 بر یک یک اهل بیت کوثر صلوات . . .

«اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد

و عجّل فرجهم»

عید سعید غدیر مبارک باد

غدیر اكمال دين و اتمام نعمت

غدير اساس دين اسلام و ثمره نبوت پيامبر(ص) است. نام غدير تعيين كننده صراط مستقيم تا آخرين روز دنياست،‌ و خطابه غدير زنده‌ترين سند آن نتيجه‌اش، ولايت اميرالمومنين (ع) است. در طول تاريخ بعثت پيامبر اسلام تنها حكم غدير است كه با مقدماتي خاص دور مكاني خاص و در بين اجتماعي عظيم مطرح شده است، زيرا احكام الهي ديگر يا در مسجد پيامبر(ص) و يا در خانه آن حضرت براي عده‌اي گفته مي‌شد و بعد خبر به همه مي‌رسيد. از اين رو ما مي‌توانيم به متمايز بودن مسئله غدير پي ببريم.1

ماجراي غدير

در سال دهم هجرت پيامبر (ص) از طرف خداوند مأمور شدند تا دو مسئله مهم دين اسلام را به مردم ابلاغ نمايند و آن دو مسئله عبارت بودند از حج و ولايت و خلافت دوازده امام (ع). پس از اين اعلان مردم با عجله آماده خروج از مكه شدند. بعد از اينكه افراد به محل غدير خم رسيدند پيامبر بر روي منبري كه در زير درخت كهنسالي كه در آنجا بود ساخته بودند رفت و سپس دستور داد تا اميرالمومنين (ع) را فراخواندند و دستور دادند بالاي منبر پيامبر و دست راست آن حضرت بايستد، پس پيامبر منتظر ايستادند تا مردم كاملاً جمع شدند و آنگاه خطابه رسمي خود را بيان نمودند.

ايشان در اثناي خطبه دو عمل را انجام دادند، در ابتدا پس از مقدمه چيني و ذكر مقام خلافت و ولايت اميرالمومنين(ع) براي اينكه هرگونه شك و شبهه‌اي را برطرف نموده باشند پس از شرح مقام ولايت به صورت لساني حضرت علي(عليه‌السلام) را جانشين خود خواندند و آن را بدينگونه عنوان كردند كه: «باطن قرآن و تفسير آن را براي شما بيان نمي‌كند مگر اين كه كسي كه دست او را مي‌گيرم و او را بلند مي‌كنم و بازويش را گرفته‌ و او را بالا مي‌برم» سپس حضرت بازوان علي (ع) را گرفتند سپس فرمودند: «هر كس من مولي و صاحب اختيار اويم اين علي مولي و صاحب اختيار اوست». و اقدام عملي دوم حضرت پيامبر، بيعت گرفتن از مردم بود، چون زياد بود و گرفتن بيعت از آن جمعيت انبوه غيرممكن بود لذا ممكن بود كه افرادي به بهانه‌هاي مختلف از بيعت شانه خالي كنند، حضرت فرمودند به خاطر ازدحام جمعيت امكان بيعت‌گرفتن از همه وجود ندارد اين سخن را كه من مي‌گويم تكرار كنيد و بگوييد: «ما فرمان تو را از جانب خداوند كه درباره علي‌بن‌ابيطالب و امامان و مريدانش به ما رساندي اطاعت مي‌كنيم و به آن راضي هستيم، و با قلب و جان و زبان و دستمان با تو بر اين مدعا بيعت مي‌كنيم... عهد و پيمان در اين‌باره براي آنان از ما از قلب‌ها و جان‌ها و زبان‌ها و ضماير و دستانمان گرفته شد. هر كس با دستش توانست وگرنه با زبانش بدان اقرار كرده است».

وقتي كلام حضرت پايان يافت همه مردم سخن ايشان را تكرار نمودند و بدينوسيله بيعت عمومي گرفته شد. در مراسم بيعت، پيامبر (ص) عمامه خود را كه «سحاب» نام داشت، به عنوان تاج افتخار بر سر اميرالمومنين (ع) قرار دادند.

ادعاي منافقان و دشمنان علي مبني بر اينكه هدف از مراسم غدير، اعلان دوستي حضرت پيامبر(صلي‌الله‌عليه‌و اله) به علي(عليه‌السلام) است:

پيامبر زماني كه صحابه جمع شدند تا ايشان خطبه غدير و مراسم غدير را اجرا كنند و فرمودند: «اي مردم من علي را دوست دارم!» و چند بار اين جمله را تكرار نمودند و سؤالي كه مطرح مي‌شود اين است كه آن حادثه‌اي كه پيامبر مي‌خواست مردم ببينند و آن را به گوش ديگران برسانند آيا به اين علت بود كه پيامبر علي را دوست دارد؟ آيا چنين حركتي از يك انسان عادي قابل قبول است؟ و آيا حركتي بيهوده نبوده است؟ و مگر مسلمانان نمي‌دانستند كه پيامبر را دوست دارد؟ ولي مي‌توان اين موضوع را اينگونه پاسخ داد كه اگر روز غدير تنها براي ابلاغ دوستي بود، پس چرا جبرييل، آن فرشته بزرگ وحي بيايد و رسول خدا را از پيام وحي آگاه كند و چنانكه خود شخص رسول خدا (ص) فرمودند: همانا جبرييل كه درود خدا بر او باد سه بار بر من نازل شده و سلام خدا را رساند، و فرمود كه در اين مكان (غديرخم) توقف نمايم، و به سياه و سفيد شما اعلام كنم كه علي‌بن‌ابيطالب وصي و جانشين و پيشواي شما بعد از من است، جايگاه او نسبت به من، مانند هارون نسبت به موسي پيامبر است، با اين تفاوت كه پس از من پيامبري نخواهد آمد، علي(ع) پس از پيامبر، رهبر شماست، و خداوند بزرگ آيه‌اي در قرآن در همين مسئله نازل فرموده كه: همانا رهبر و سرپرست شما خدا و رسول او و كساني كه ايمان آوردند و نماز را به پاي دارند، و در حال ركوع زكات بپردازند. همانطور كه مي‌دانيم علي‌(عليه‌السلام) نماز را به پاداشت، و در حال ركوع زكات پرداخت و در هر حال خدا را مي‌طلبيد و اگر هدف آن حضرت تنها اعلان دوستي با علي (عليه‌السلام) بوده، پس چرا آيه نزول آيه 55 سوره مائده (بلغ ما انزل اليك) به اعلام رهبري امام علي (عليه‌السلام) ارتباط دارد كه در اين آيه خداوند مي‌فرمايد: اي رسول خدا آنچه درباره علي از طرف خدا بر تو نازل شد، ابلاغ كن يعني رهبري علي (عليه‌السلام) بر امت اسلامي را به مسلمانان بازگو و چرا در سخنراني خود، امامت و وصايت امام علي (عليه‌السلام) را آشكارا بيان نمود.2

خطابه‌هاي قبل از غدير

اولين خطابه حضرت رسول در منا بود. اين خطبه اشاره به امنيت اجتماعي مسلمين از نظر مال، و جان و آبرو داشت، سپس آن حضرت خونهاي به ناحق ريخته شده و اموال به ناحق گرفته شده در دوران جاهليت را بخشيدند تا بدين وسيله كينه‌توزي‌ها از بين برود، و سپس در اين خطابه فرمودند: «اگر من نباشم علي‌بن‌ابيطالب در مقابل متخلفين خواهد ايستاد» و سپس ايشان حديث ثقلين را بيان فرمودند: « من دو چيز گرانبها در ميان شما باقي مي‌گذارم كه اگر به اين دو تمسك كنيد هرگز گمراه نمي‌شويد: كتاب خدا و عترتم يعني اهل‌بيتم».

دومين خطابه را حضرت در مسجد حنيف در منا فرمودند: ايشان در اين خطبه به اخلاق عمل، دلسوزي براي امام مسلمين و تفرقه نينداختن سفارش فرمودند و تساوي همه مسلمانان در برابر حقوق و قوانين الهي را اعلام كردند.3

نگاهي به حديث روز غدير در منابع اهل سنت

در صفحات 56/ 55 ج اول سنن ابن‌ماجه چنين آمده است كه: «همراه رسول خدا از سفر حج برمي‌گشتيم كه در ميان راه ايشان دستور دادند تا همه افراد جمع شدند، آنگاه خطاب به جمعيت فرمودند: آيا من بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر نيستم؟ گفتند: آري، فرمود: اين شخص- علي (عليه‌السلام)- ولي هر كسي است كه من مولاي اويم، خدايا! دوست بدار هر كه را كه او را دوست مي‌دارد و دشمن بدار هر كه را كه او را دشمن مي‌دارد.

ترمذي در ج دوم جامع خود با سند خويش از مسلمه‌بن كهيل نقل مي‌كند كه مي‌گفته است، از ابوالطفيل شنيده كه او از ابوسريحه يا از زيدبن ارحم از فرموده رسول خدا (صلي‌الله‌عليه‌و آله) نقل كرده كه پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌و آله) فرموده‌اند: «هر كه من مولاي اويم، علي مولاي اوست». كتاب مجمع الزوائد خود، حديث غدير را نخست به نقل از طيرني آورده و سپس از گفته علي(عليه‌السلام) نيز نقل مي‌كند كه فرموده است: به دستور پيامبر(صلي‌الله‌عليه‌و آله) در منطقه خم نخست زير درختي را از خار و خاشاك پاك كردند، آنگاه پيامبر در حالي كه دست مرا در دست گرفته بودند: خطاب به مردم فرمودند: اي مردم! آيا شما گواهي نمي‌دهيدكه خداوند پروردگار شماست؟ گفتند: آري، گواهي مي‌دهيم. سپس فرمود: آيا گواهي نمي‌دهيد به اينكه خدا و رسول او بر شما از خودتان سزاوارترند و اينكه خدا و رسول خدا مولاي شمايند؟ گفتند: آري، همين‌گونه است. پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌و اله) فرمودند: هر كس كه خدا و رسولش مولاي اويند اين مرد مولاي او خواهد بود.4

غدير از نظر اهل‌بيت (عليه‌السلام)

پيامبر اكرم (صلي‌الله‌عليه‌و اله) فرمودند: روز غديرخم برتر اعياد امت من است و آن روزي است كه خداي متعال به من امر فرمودند تا برادرم علي‌بن‌ابيطالب (عليه‌السلام) را به عنوان علم (هدايت) براي امتم معرفي كنم، تا پس از من به وسيله او هدايت شوند.

حضرت علي (عليه‌السلام) مي‌فرمايند: ايشان در سالي كه روز جمعه و عيدغدير در يك روز افتاده بود فرمودند: امروز، روزي بس بزرگ است. امروز روز كامل‌شدن دين است، امروز روز عهد و پيمان است. امروز،‌ روز بيان حقايق ايمان است. امروز روز راندن شيطان است.

حضرت فاطمه زهرا(س): محمدبن‌لبيد گويد: روزي به حضرت فاطمه‌(س) عرض كردم، آيا رسول خدا بر امامت علي‌(عليه‌السلام) تصريح فرمودند: حضرت فرمودند: و اعجبا، آيا روز غدير را فراموش كرديد! امام حسن مجتبي: در سال 41 هجري، زماني‌ كه امام حسن مجتبي(عليه‌السلام) مي‌خواست پيمان صلح را با معاويه منعقد كند خطبه‌اي خواندند كه در ضمن آن خطبه فرمودند: اين امت، جدم(صلي‌الله‌عليه‌و اله) را ديدند و از او شنيدند، كه دست پدرم را در غديرخم، به دست گرفت و به آن‌ها فرمود: (من كنت مولاه فعلي مولاه، اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه، سپس به آن‌ها امر فرمودكه حاضران به غايبان بگويند.

امام محمد باقر(عليه‌السلام) فرمودند: ابليس چهار روز از سر ضعف و عجز ناله سرداد: روزي كه مورد لعن قرار گرفت، روزي كه به زمين فرستاده شد، روزي كه پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و اله) به نبوت مبعوث شد، و روز عيدغديرخم.5

در كتاب ثواب الاعمال روايتي به نقل از قاسم‌بن‌يحيي از پدربزرگش حسن‌بن‌راشد آمده كه گفته است: به امام صادق (عليه‌السلام) عرض كردم: فدايت شوم آيا براي مسلمانان عيد ديگري جز فطر و قربان وجود دارد؟ فرمود: اي حسن! آري، عيدي كه از اين دو عيد شريف‌تر و برتر است. گفتم: آن كدام است؟ فرمود: روزي كه اميرالمومنين براي مردم به عنوان نشانه هدايت برگزيده شد. پرسيدم: كدام روز هفته بوده است؟ فرمود: روزي در سال‌ها تغيير مي‌كند، آن‌ روز هجدهم ذي‌حجه است گفتم: فدايت شوم، براي ما چه كاري شايسته است كه در آن روز انجام دهيم؟ فرمود: اي حسن! آن روز را روزه بگير و فراوان بر محمد اهل‌بيت او درود فرست و به پيشگاه خداوند از آنان كه بر ايشان ستم كرده‌اند و منكر حق آنان شده‌اند، بيزاري بجوي! و پيامبران گذشته به اوصياي خود سفارش مي‌كرده‌اند كه اين روز را عيد بگيرند. حسن‌بن راشد مي‌گويد گفتم: براي كسي از ما كه آن روز را روزه بدارد چه پاداشي است؟ فرمود: معادل شصت ماه روزه‌گرفتن.6

امام رضا (عليه‌السلام) مي‌فرمايند: اين روز، روز عيد اهل‌بيت محمد عليهم‌السلام است. هر كس اين روز را عيد بگيرد خداوند مالش را زياد مي‌كند.

امام هادي(عليه‌السلام) مي‌فرمايند: روز غدير روز عيد است، و افضل اعياد نزد اهل‌بيت و محبان ايشان به شمار مي‌آيد.7

آيا غدير، يك حركت دفعي و يك عمل يك‌باره بود يا در مورد آن تصميم گرفته شد؟

يكي از سؤالاتي كه درمورد غدير مطرح مي‌شود اين است كه آيا اين ماجرا يك حركت دفعي بوده يا در مورد آن تصميم گرفته ‌ شده است؟ و يا اينكه اصلاً بحثي در اين رابطه بوده و در سرزمين (جحفه) يك مرتبه به پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و آله) وحي نازل شد كه علي(عليه‌السلام) را به عنوان جانشين خود انتخاب كن در غير اين صورت اصلاً دين را تبليغ نكرده‌اي، كدام يك از اين دو ديدگاه درست است؟ به احتمال زياد ديدگاه دوم صحيح است و اين چنين نبوده كه در غدير و يك مرتبه و بدون هيچ به سابقه‌اي پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌و آله) وحي شده باشد كه علي (عليه‌السلام) را به عنوان جانشين خود معرفي كن واگر معرفي نكني دين را تبليغ نكرده‌اي. خير اين‌گونه نبوده‌است زيرا سابقه جانشيني علي(عليه‌السلام) به زمان اعلان رسمي و علني دين اسلام برمي‌گردد و از زماني كه آيه مباركه( و انذر عشيرتك الا قربين) نازل شده كه طبق آن پيامبر مأمور شدند تا بستگان خود را جمع و آن‌ها را با دعوت و سخن خود آشنا نمايد، در همان روز جانشيني علي‌(عليه‌السلام) اعلام شده و از آن پس هم حضرت رسول در طول دوره نبوت خود بارها موضوع جانشيني حضرت علي‌(عليه‌السلام) را مطرح كردند. و در اين مورد اسناد بسيار معتبري داريم كه حتي برخي از محققين اهل سنت هم به آن اذعان مي‌كنند. به عنوان مثال: عمران‌بن حصين مي‌گويد: پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و اله) فرمودند: به درستي كه علي از من است و من هم از او هستم،‌ و او ولي هر مؤمن است بعد از من.

معجزه غدير

واقعه عجيبي كه به عنوان يك معجزه تلقي مي‌شد در روز عيد غدير اتفاق افتاد و آن ماجراي «حارث فهوي» بود. در آخرين ساعات از روز سوم،‌ او با 12 نفر از اصحابش نزد پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌و آله) آمد و گفت:

«اي محمد! سه سؤال از تو دارم: آيا شهادت به يگانگي خداوند و پيامبر خود را از جانب پروردگارت آورده‌اي يا از پيش خود گفتي؟ آيا نماز و زكات و حج و جهاد را از جانب پروردگار آورده‌اي يا از پيش خود گفتي؟ آيا اينكه درباره علي‌بن‌ابيطالب گفتي: «من كنت مولاه فعلي مولاه ...» از جانب پروردگار بود يا از پيش خود گفتي؟

حضرت در جواب هر سه سؤال فرمودند:«خداوند به من وحي كرده است و واسطه بين من و خدا جبرييل است و من اعلان كننده پيام خدا هستم و بدون اجازه پروردگارم خبري را اعلان نمي‌كنم».

حارث گفت: خدايا، اگر آنچه محمد مي‌گويد حق و از جانب توست سنگي از آسمان بر ما ببار يا عذاب دردناكي بر ما بفرست» سخن حارث تمام شد و به راه افتاد. خداوند سنگي از آسمان بر او فرستاد كه از مغزش وارد شد و از دبرش خارج گرديد و همانجا او را هلاك كرد. بعد از اين جريان، آيه «سال سائل بعذاب واقع، للكافرين ليس له دافع...» (سوره معارج، آيه 21) نازل شد. پيامبر (صلي‌الله‌عليه‌و اله) به اصحابشان فرمودند: آيا ديديد و شنيديد؟ گفتند آري. با اين معجزه، بر همگان مسلم شد كه «غدير» از منبع وحي سرچشمه گرفته و يك فرمان الهي است.8

نتيجه

روز غدير به فرموده امام جعفر صادق(عليه‌السلام) بزرگترين و از بهترين اعياد اسلامي است. غدير عيدي است كه از تمام اعياد عظمت و شرافت و فضيلت و حرمتش بيشتر است. در اين روز پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و اله)  به امر پروردگار حضرت علي(عليه‌السلام) را به امامت و خلافت پس از خود منصوب فرمودند و به نص قرآن كريم در چنين روزي اكمال دين و اتمام نعمت الهي بر مسلمانان گرديد و به فرموده امام صادق (عليه‌السلام) لازم است در چنين روز باعظمتي جشن و سرور به پا نمايند و به ديدار يكديگر بروند و تبريك و تهنيت بگويند.

بعضي از  جهات حكم غدير را مي‌توانم اين طور بيان كنم كه:

1- خطاب خداوند كه «اي پيامبر ابلاغ من آنچه از طرف خداوند بر تو نازل شده كه اگر ابلاغ نكني رسالت خود را نرسانده‌اي كه در هيچ يك از فرامين الهي چنين مطلبي گفته‌ نشده است.

2- اقرار گرفتن‌هاي حضرت ‌رسول از مردم در روز غدير.

3- مسئله امامت فقط صورت يك خبر و پيام و خطابه ابلاغ نشده بلكه به عنوان حكم و فرمان الهي و بيعت عموم مسلمانان و تعهد آنان اجرا شد.

4- خطاب خداوند كه فرمودند: «امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم» كه تا آن روز مشابه آن را هم در هيچ موردي نفرموده بودند.

مقاصد حضرت رسول از خطبه غدير را در چند مورد مي‌توان بيان كرد:

1- نتيجه‌گيري از زحمات 23 ساله با تعيين جانشيني كه ادامه دهنده اين راه باشد.

2- حفظ دائمي اسلام از كفار و منافقين با تعيين جانشيناني كه از عهده اين مهم برآيند.

3- اقدام رسمي براي تعيين خليفه كه از نظر قوانين ملل در هميشه تاريخ سنديت دارد.

4- بيان يك دور جامع از برنامه 23 ساله و گذشته و حال مسلمين.

5- ترسيم خط مشي آينده مسلمين تا آخر دنيا.

6- اتمام حجت بر مردم كه از مقاصد اصلي در ارسال پيامبران است.9

پي‌نوشت‌ها:

1) انصاري زنجاني، محمد باقر، اسرار غدير، گزارش تحليلي از واقعه غديرخم، نشر مولود كعبه، غدير 1421، ص 29

2) دشتي، محمد، جايگاه غدير، اميرالمومنين (عليه‌السلام)/ چاپ اول/ زمستان 77، قم، صص 26-28.

3) انصاري زنجاني، همان، ص 39.

4) ندارد

5) شيخ محمدرضا، غدير در اسلام،‌ ترجمه كتاب الغدير في‌الاسلام/ مترجم: دكتر محمود مهدوي دامغاني، انتشارات بنياد بين‌المللي غدير، پاييز 1380، صص 46-54.

6) حائري تهراني، مهدي، پرتوي از غدير/ انتشارات هجرت، 1374، صص 59-62.

7) شيخ محمدرضا، همان، ص 256.

8) نعيم‌آبادي، غلامعلي، غدير در آينه تاريخ، ص 235/ مؤسسه فرهنگي انتشاراتي توسعه قلم، 1381، ص 235.

خدایا!

حکمت قدم هایی که برایم برمیداری را برمن آشکارکن

تا درهایی را که به سویم می گشایی را، ندانسته نبندم

و درهایی را که به رویم می بندی، به اصرار نگشایم

2 . فرمان الاهى براى مطلبى مهمّ

3 . اعلام رسمى ولايت و امامت دوازده امام (ع)

4. معرفى و بلند كردن دست اميرالمؤ منين (ع) توسط پيامبر(ص)

5 . تأكيد بر توجه امّت به مسئله امامت

6 . اشاره به كارشكنى هاى منافقين

 پيروان اهل بيت (ع) و دشمنان ايشان

8. حضرت مهدى (عج) 

9. طرح بيعت

10 . حلال و حرام، واجبات و محرّمات

 11. بيعت گرفتن رسمى 

نام امام  علی (ع) در خطبۀ غدیر

ولایت سیاسی امام علی (ع) در غدیر خم

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب توجه کنید

ادامه ي مطلب ...

تو زن خوب و عاقبت بخیری ولی اهل بیت من این 5تن هستند

ماه بر چهره ی تابان علی می نازد

صبح بر روی درخشان علی می نازد

حاتم طائی ضرب المثل لطف و کرم

سر این سفره به احسان علی می نازد

یک دل خسته به مانند یتیمان دارم

که به شب های یتیمان علی می نازد

صفحه در صفحه ی تاریخ دلیریها بر

رقص شمشیر نمایان علی می نازد

احد آمد که علی ماند که جبریل نوشت

یار بر زخم فراوان علی می نازد

خندقی بود پر از ترس ُ از آن روز هنوز

دشت بر صحنه ی طوفان علی می نازد

کوری اهل سقیفه است که چشم مهدی

خط به خط بر خط قرآن علی می نازد

چو دهان باز کند عرش خدا می گوید

که خدا نیز به ایمان علی می نازد

...چه انتظار عجیبی!
...تو بین منتظران هم ،عزیز من چه غریبی!
...عجیبتر که چه آسان، نبودنت شده عادت!
...چه کودکانه سپردم دل به قصه قسمت!
...چه بی خیال نشستیم، نه کوششی ،نه وفایی ،

فقط نشسته و گفتیم:

..."" خدا کند که بیایی!""

عمری در آرزوی وصال تو سوختیم 

با یاد آفتاب جمال تو سوختیم

ما را اگر چه چشم تماشا نداده اند

ای غایب از نظر به خیال تو سوختیم

ای شام هجر کی سپری می شوی که ما

در آرزوی صبح زوال تو سوختیم

چندی به گفت وگوی وصال تو ساختیم

عمری در آرزوی وصال تو سوختیم

بنویس که هر چه نامه دادم نرسید

بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته‌ی بعد

این جمعه که هر چه ایستادم نرسید

اللّهم عجل لولیک الفرج...

شب جمعه بود

بچه ها جمع شده بودند تو سنگر برای دعای کمیل

چراغارو خاموش کردند

مجلس حال و هوای خاصی گرفته بود هر کسی

زیر لب زمزمه می کرد و اشک میریخت

یه دفعه اومد گفت اخوی بفرما

عطر بزن ...ثواب داره

- اخه الان وقتشه؟

بزن اخوی ..بو بد میدی ..امام زمان نمیاد تو مجلسمونا

بزن به صورتت کلی هم ثواب داره

بعد دعا که چراغا رو روشن کردند

صورت همه سیاه بود

تو عطر جوهر ریخته بود...

بچه ها م یه جشن پتوی حسابی براش گرفتند..

ز سوی عرش رحمن، نوید شادی آمد

بشارت ای محبان، امام هادی آمد

کجایی یابن زهرا بده عیدی مارا

که روح عشق و ایمان امام هادی آمد

ولادت امام هادي(عليه السلام) مبارك باد

امشب ای دل، مرا شب شادی است

در کف ما برات آزادی است

باب رحمت ز هر طرف شد باز

شب میلاد حضرت هادی است

امام هادی علیه السلام :

" هرکس بذر خوبی بکارد، شادمانی درو می کند."

 1.گذشته که گذشت و نيست، آينده هم که نيامده و نيست.
غصه ها مال گذشته و آينده است. حالا که گذشته و آينده نيست، پس چه غصه
اي؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

2.هر وقت غصه دار شديد، براي خودتان و براي همه مؤمنين و مؤمنات از زنده
ها و مرده ها و آنهايي که بعدا خواهند آمد، استغفار کنيد. غصه‌دار که
مي‌شويد، گويا بدنتان چين مي‌خورد و استغفار که مي‌کنيد، اين چين ها باز
مي شود.

3.هر چه غير خداست را از دل بيرون کن. در "الا"، تشديد را محکم ادا کن،
تا اگر چيزي باقي مانده، از ريشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه
"الله"را بگو همه ي دلت را تصرف کند 

4.موت را که بپذيري، همه ي غم و غصه ها مي رود و بي اثر مي شود. وقتي با
حضرت عزرائيل رفيق شوي، غصه هايت کم مي شود.

آمادگي موت خوب است، نه زود
مردن. بعد از اين آمادگي، عمر دنيا بسيار پرارزش خواهد بود. ذکر موت،
دنيا را در نظر کوچک مي کند و آخرت را بزرگ. حضرت امير عليه السلام
فرمود:يک ساعت دنيا را به همه ي آخرت نمي دهم. آمادگي بايد داشت، نه عجله براي مردن

.

 

چرا بايد زنان پوشش خود را در نماز حفظ كنند؟ اگرچه در خانه تنها باشند مگر خدا نامحرم است؟

بايد دانست، اهميت و فوايد نماز در زندگى انسان داراى ابعاد بسيارى است، كه مهمترين آن رشد روحيه عبادت و ارتباط با خدا و همچنين نهادينه شدن

رفتارهاى صحيح فردى و اجتماعى است مانند رعايت نظم در زندگى با التزام به اوقات نماز و رعايت حقوق ديگران با خوددارى از غصب مكان و لباس و نسبت به

زنان نيز رعايت حجاب و پوشش در نمازهاى پنج گانه تمرين مستمر براى نهادينه شدن اين رفتار شايسته براى زنان در طول روز و در ارتباط با ديگران مى باشد.

حتى در مورد مردان نه تنها با بدن عريان نماز خواندن باطل و دور از روح خضوع و احترام به ساحت مقدّس پروردگار است بلكه بهتر اين است كه علاوه بر پوشش

مقدار واجب با لباسى نماز بخواند كه نشانه احترام باشد اما از آنجا كه اهميت پوشش براى زنان بيشتر است بر آنان واجب شده است.

البتّه حكمت اصلى اين حكم را خداوند متعال مى داند اما مى توان گفت كه شكى نيست كه خداوند از همه چيز و در همه حال با خبر است و پوشيده و

پنهان براى او مفهومى ندارد، با بندگان خود نيز نامحرم نيست، ولى انسان در حالت عبادت، خود را در حضور خدا مى بيند و با او سخن مى گويد و به راز و

نياز با او برمى خيزد «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»؛

توبه (9)، آيه 105.؛ «بگو: عمل كنيد! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى بينند! و به زودى، به سوى داناى نهان و آشكار، بازگردانده مى شويد؛ و

شما را به آنچه عمل مى كرديد، خبر مى دهد!».

در چنين حالى بايد مناسبترين لباس را در حضور او پوشيد و روشن است كه مناسب ترين لباس براى زن همان لباس كامل است، يعنى لباسى كه نشانه

عفّت و پاكدامنى اوست و بهترين حالات او را منعكس مى كند، تنها چنين لباسى شايسته حال عبادت باشد.

براى آگاهى بيشتر ر.ك: محمدى اشتهاردى، پوشش زن در اسلام، ص 45، قم، نمونه، چ چهارم، 1368. (حقوق زن، سيد ابراهيم حسيني، كد: 35/500038)

 

به ادامه مطلب توجه فرمایید

ادامه ي مطلب ...

بر چادر مشکی ات،نستعلیق می نویسم عشــق را

وقتی که این "احرام سیاه" را می پوشی و

 حج شکوهمند حیا را به جا می اوری

آنگاه طواف می کنند تو را صفوف فرشته ها و

 متبرک می کنند بال هایشان را به

تاروپود حریم آسمانی ات

تو...گمنام ترین "حاجیه" امروز زمان هستی بانو